ارتباط سلامت روان، اشتغال و تحصیلات دانشگاهی در بین زنان دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

مقدمه: همه گیر شدن افزایش روزافزون روی آوری زنان و دختران به تحصیلات دانشگاهی در جهان و مستثنی نبودن ایران از این امر، از یک طرف و ارتباطی که میزان این تحصیلات با سلامت روان زنان و دختران می تواند داشته باشد از طرف دیگر، بحث های فراوانی را در پی داشته است؛ لذا این مطالعه با هدف تعیین وجود این ارتباط و شفاف سازی این مسأله، که آیا هرچه زنان، به تحصیلات آموزش عالی خود بیفزایند، به سلامت روان آنها نیز افزوده می شود یا خیر، انجام گردیده است. روش ها: دریک پژوهش توصیفی-همبستگی، 120 نفر از دانشجویان زن در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با روش نمونه گیری تصادفی در مرداد 1387 انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد سلامت عمومی گلدبرگ (goldberg health questionnaire) و نیز فرم اطلاعات دموگرافیک پاسخگویان استفاده شده است.داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزاز آماری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: بین میانگین سلامت روان دانشجویان کارشناسی ارشد با دوره های کارشناسی و دکتری دانشجویان، تفاوت معنادار آماری وجود داشت؛ به طوری که در بین کل نمونه تصمیم گیری دوره کارشناسی ارشد از سلامت روانی بالاتری برخوردار بودند، به عبارتی بین میزان تحصیلات آموزش عالی دانشجویان زن با سطح سلامت روان آنها، رابطه معنادار وجود داشت؛ همین طور بین سلامت روان آنها، بر حسب وضعیت اشتغال (شاغل بودن یا نبودن) و وضعیت تأهل ، در سطح 05/0p< ، نیزتفاوت معنادار به چشم می خورد. به عبارتی زنان و دختران شاغل نسبت به غیر شاغلیین، و زنان متأهل نسبت به مجردین از سلامت روانی بالاتری برخوردار بودند. نتیجه گیری: سطح سلامت روان زنان تحصیل کرده با پیوستن این قشر به جرگه متأهلین و تأمین شغلی آنها می تواند در ارتباط باشد. بنابراین رواج فرهنگ صحیح ازدواج در بین زنان و دخترانی که به دنبال ادامه تحصیلات دانشگاهی خود می باشند از یک طرف؛ و استفاده بهینه از توانمندی های آنها و قرار گرفتن در موقعیت شغلی مطلوب از طرف دیگر، دو امر بسیار مهم و اساسی در رابطه با سطح سلامت روان آنها می باشد. در مورد چرایی کاهش سلامت روان از دوره کارشناسی ارشد به دکترا جای تأمل و بررسی بیشتری در تحقیقات آتی وجود دارد.